محرم

این روزها روزهای عاشورایی هست .چند روز پیش به اتفاق خاله فرشته غروب رفتیم بازار دور بزنیم طبل وسنج خیلی توی مغازه ها بود ویدایی خیلی ذوق کرده بود .همش میگفت اینجا کربلاست ؟ ومن هم میگفتم اره . به همه باباجون و غزیز و بابایی وعمو حسن و به عمه تلفنی گفت که ما رفتیم کربلا وهمه میگفتند که خوش به حالت .خاله فرشته میخندید ومیگفت که اون طوری که خیلی سخت بود برویم اما با  ویدا خیلی راحت رفتیم کربلا .                                                                                                               از شب یکشنبه با اینکه بابایی خیلی خسته بود ما رو میبرد که هیئت ببینیم اولش که ویدایی از پرچم های بزرگ و صدای بلند طبل میترسید و خودش رو توی بغل بابایی قایم میکرد ولی بعدش خوشش اومد .            ظهر که از مهد میومد میگفت :پس کی میریم کربلا ومن میگفت هر وقت که شام خوردیم و هوا تاریک شد .  خلاصه دختر گلم حسابی کربلایی شده و عاشق کربلا.                                                                بابایی بهش میگه ویدا جون توی بغلمون نیا کمرمون درد میگیره .میگه اخه اگر پایین باشم فقط اون بالا رومیبینم و هیچی نمی بینم .                                                                                                                                    مامان قربون اون قدت برم .عزیییییییییییییییییزمی.